Czy w Danii można dobrze zjeść?

Do niedawna myślałam, że nie bardzo. Byłam w Danii dawno temu, na wymianie kulturalnej. Z tego pobytu zapamiętałam, że kuchnie mają nudną, niesmaczną, bez wyrazu i w ogóle “co oni jedzą”…  Wspominałam te mdłe i nudne śniadania, na które podawano nam nijaki ser żółty i dżem. Obiady równie nudne – jakieś mięso w brązowym sosie z torebki i puree z proszku. A poza tym wszystko było strasznie drogie i o jedzeniu na mieście nie było mowy. Duńczycy też nie mieli najlepszego zdania o naszej polskiej kuchni, mieszkali w akademiku i na śniadanie dostali zupę mleczną a potem przez cały pobyt gadali, że Polacy jedzą spaghetti z mlekiem. Zachwycili się za to zapiekankami z budki, które uznali za nasze danie narodowe, a później namiętnie odtwarzali jest u siebie.
Kolejna wizyta w Danii odbyła się w grupie przesympatycznych koleżanek na zaproszenie naszej licealnej koleżanki Oli i jej duńskiego męża Pera. To był krótki weekendowy wypad w środku zimy, ale dzięki temu mogłyśmy spokojnie zwiedzać kopenhaskie uliczki, bez natłoku turystów. Dania przywitała nas deszczem oraz kolacją w typowo duńskim stylu. Pan domu podał nam gotowane plastry szynki, groszek w beszamelu i surówkę. Owszem, zdębiałam, ale po pierwszym kęsie i czwartej dokładce groszku w beszamelu stwierdziłam, że to jest smaczne, bo takie proste. Kolejna kolacja była równie prosta i jeszcze bardziej smaczna, pieczony rostbef, różowiutki w środku,  a do tego ziemniaki pieczone na ostro, fasolka szparagowa zapiekana z boczkiem i najlepszy na świecie sos berneński ze słoiczka. Danie wcale niewyszukane, ale przepyszne.

To właśnie na tej prostocie, na tych oczywistych niewyszukanych smakach opiera się duńska kuchnia domowa. Duńczycy dość sztywno podchodzą do godzin spożywania posiłków i jeśli obiad jada się o 18, to nie jada się go ani 5 minut przed ani 10 minut po. O 15 koniecznie kawa z ciastkiem, ale drożdżówki albo specjały z ciasta francuskiego tylko do południa. Po obiedzie czasami serwuje się ciasto, ale bez kawy. Za to wieczorem kawa i czekoladki.  Na śniadanie nie jada się czarnego pieczywa, ono zarezerwowane jest na porę lunchu. A spożywanie sera żółtego z pomidorem zamiast z dżemem jest wręcz niewyobrażalne i raczej traktowane jako duże nieporozumienie kulinarne 🙂  Tak, Duńczycy sztywno podchodzą do pór posiłków. Co do słodkości to mają naprawdę pyszne czekoladki i równie smaczne ciastka.

Tyle o kuchni domowej, a jeśli chodzi o restauracje, to nie zwiedziałam ich wiele z racji naprawdę wysokich cen. Poszłam tylko popatrzeć na starą Nomę. Pięknie tam, a jak tylko wygram w totka to pojadę na kolację do nowej Nomy.  Wracając do restauracji, to na lunch udałyśmy się do jednej z tych portowych kopenhaskich knajpek.  Malutka, przytulna z morskim klimatem. Nazwy niestety nie pamiętam, ale umiem wskazać na zdjęciu, była niebieska z zewnątrz ? Popularnym daniem na lunch jest Smørrebrød (dosłownie posmarowany chleb), sporych rozmiarów kanapka ze specjalnego ciemnego pieczywa z różnymi dodatkami. Wyjątkiem jest kanapka z łososiem lub krewetkami, bo te z kolei tylko na białym pieczywie. Rodzajów kanapek jest kilkadziesiąt, najbardziej popularna jest fiskefilet (filet z ryby) raz kanapki ze śledziem na różne sposoby, rostbefem czy innymi dodatkami.
Ja zamówiłam klasykę, czyli kanapkę z filetem z flądry w grubiej panierce i z remuladą, a trzeba Wam wiedzieć, że remulada to narodowy skarb duńskiej kuchni.  W ogóle Duńczycy kochają sosy. Czym jest ta słynna remulada? To gęsty sos majonezowy z warzywami i nutką curry. Myślę, że każda duńska kucharka ma swój przepis na remuladę. Ta z tubki też daje radę i jest naprawdę dobra.  Do kanapki zamówiłam  duńskie piwo  Tuborg i osiągnęłam ekstazę kulinarną. Duńska kanapka ma już 100 lat i przez jakiś czas zapomniano o niej, ale nowe trendy w kulinarne w Danii, koncentrujące się na tradycyjnych potrawach i składnikach przywróciły Smørrebrød do jadłospisu. Zajadają się nią wszyscy, a ile szefów kuchni tyle pomysłów na kanapkę. I znowu mamy cos prostego, ale bardzo smacznego. Przemyciłam w pudełku po kremie remuladę, bo na robienie jej domowym sposobem się nie porwę. Remulada z tubki jest równie smakowita, dobrze komponuje się z pieczonym i grillowanym mięsem, z rybami i także z warzywami z grilla.  Klasyczna kanapkę z filetem z flądry odtworzyłam w domu. Nie smakowała tak dobrze jak w Kopenhadze, bo nadal nie pojęłam jak oni robią taką fajną panierkę, która nie odpada. Prócz Smørrebrød zjadłam też najlepsze smażone krążki kalmarów, frytki i krewetki.

A wszystko to w hali pełnej budek ze street foodem (Værftets Madmarked w Helsingør w pobliżu zamku Hamleta) z różnych stron świata. Krewetki i kalmary były świeżutkie i przyrządzone na moich oczach. Tak mięciutkich kalmarów dawno nie jadłam i pewnie szybko znów nie zjem. Podsumowując, kuchnia duńska wcale nie jest nudna mimo swojej prostoty i niewyszukanych dań. Jest smaczna.  Ach zapomniałabym o najważniejszym, otóż Duńczycy mają najlepsze na świecie śledzie. Właśnie zamówiłam u koleżanki kilka słoików. My takich nie mamy, te duńskie nie są słone, są delikatne i słodkawe. A najlepsze w sosie curry 🙂

A teraz mało skomplikowany przepis na Smørrebrød.

przepis na Smørrebrød:

Składniki na dwie kanapki:

• Razowy chleb pełnoziarnisty
• Masełko
• 4 filety z flądry (są małe, a więc po dwa na kanapkę)
• 2 duże łyżki remulady
• Koperek do ozdoby
• Bułka tarta
• Jajko od szczęśliwej kurki
• Olej rzepakowy do smażenia
• Sól i pieprz do smaku

Przygotowanie:

Filety osuszyć ręcznikiem papierowym, obtoczyć w roztrzepanym jajku, a następnie w bułce i jeszcze raz z w jaju i ponownie w bułce. Smażyć z jednej i drugiej strony po 3 minuty na mocno rozgrzanej patelni z niemałą ilością oleju. Kromki chleba smarujemy masłem, układamy jeszcze ciepłe filety, nakładamy remuladę, ozdabiamy koperkiem i jemy nożem i widelcem.